متن پیاده شده سخنرانى حجت الإسلام دكتر مظفرى شب شهادت امام حسن عسكرى عليه السلام

زینبیه مدرسه شهیدین (ره) - چهارشنبه ٩٥/٩/١٧

بسم الله الرحمن الرحيم
در آيات متعددى از قرآن به اين معنا اشاره و بلكه تصريح شده است كه همه موجودات در حال حركت و صيرورت به سوى خداوند متعال هستند با تعابير گوناگون از ماده هاى: صار، قلب، رجع و ...، ألا إلى الله تصير الأمور، و إليه تقلبون، انا لله و انا اليه راجعون.
از اين ميان انسان به جهت شرافت خاصش به صورت مخصوص مورد توجه قرار گرفته و در خصوص انسان تصريح شده است، اى انسان بدان كه تو با زحمت و تلاش در حال حركت به سوى خداوند متعال هستى و آيات ديگر نیز همين معنا را افاده مي كنند. اين حركت گاهى حركت استكمالى است و نتيجه آن ورود به بهشت و روبرو شدن با صفات جمال الهى است و همين نحوه ملاقات است كه موجب سعادت انسان است. خداوند مؤمنان را بالا مي برد و البته از اين ميان اهل علم را درجاتى بالا مي برد. پس حركت مؤمنين و اهل علم به سوى بالاست و پيامبران الهى آمدند كه دست ها را بگيرند و بالا ببرند.
قسم دوم حركت نزولى است سوره اعراف آيه ٤٠ مي فرمايد: كسانى كه آيات الهى را تكذيب مي كنند ما درب هاى آسمان را به روى آن ها باز نمي كنيم و نه تنها حركت رو به رشد ندارند بلكه رو به سقوط هستند مشركان در حال سقوط آزاد هستند.
در روايت است كه جمعى نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله حضور داشتند يك دفعه صداى مهيبى را شنيدند حضرت فرمودند يك سنگى ٧٠ سال پيش از بالاى جهنم پرتاپ شد و الان به قعر جهنم رسيد و اين صدايش بود بعد از اينكه اصحاب بيرون رفتند صداى شيون از خانه يكى از منافقين ٧٠ ساله آمد كه از دنيا رفته بود كه تأويل مطلب را فهميدند كه يعنى او در اين ٧٠ سال در حال سقوط بود.
اين دسته هم با خدا روبرو مي شوند ولى با جلال الهى ملاقات مي كنند و در عين حال مسيرشان به سوى آتش است و منافاتى با هم ندارد چرا كه او با قهر و عذاب الهى روبرو مي شود كه ديگر اين نحوه ملاقات سعادت نيست شقاوت است خداى متعال به همه نزديك است اما آن هايى كه حركتشان حركت درستى نيست اين ها در واقع راه خودشان را دور مي كنند و آخرش هم با قهر خدا روبرو مي شوند.
لذا امام سجاد عليه السلام در دعا عرضه مي دارد:
خدايا ما را در آن نزديك ترين راه هايى كه به سمت تو وجود دارد قرار بده
اين راه كدام است؟ صراط مستقيم لذا ده بار حداقل در روز مي گوييم «اهدنا الصراط المستقيم» كه انتهايش مي شود «يا ايتها النفس المطمئنة ارجعي إلى ربك ...»
چگونه به صراط مستقيم هدايت شويم؟
(صرف دعا كردن و كارى نكردن كه استهزاء درگاه الهى است)، بايد به ثقل اكبر (قرآن كريم) متوسل شويم اساساً قرآن را خداوند براى هدايت به صراط مستقيم نازل كرده است كسى كه مي خواهد در صراط مستقيم باشد نمي تواند از قرآن غفلت كند.
اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايند فقيه واقعى كسى است كه هيچ چيز را بر قرآن ترجيح نمي دهد و قرآن در اصل و كارش است.
مرحوم شيخ انصارى با آن همه مشغله و كار روزى يك جزء قرآن مي خواندند پس نمي توان گفت كه ما الان درس هايمان زياد است نمي توانيم دست كم فرمايش امام صادق عليه السلام كه هر مؤمنى ٥٠ آيه روزى قرآن بخواند!
صراط مستقيم چيست؟

در پاسخ ابتدايى مي توان گفت همان عبوديت الهى است كه خداوند مي فرمايد مرا بپرستيد بنده من باشيد اما مي بينيم در برخى از روايات صراط مستقيم را تطبيقش كرده اند بر اهل بيت عليهم السلام، كه سه تا روايت است:
امام صادق عليه السلام: «و الله نحن الصراط المستقيم»
در روايت ديگر مي فرمايند: «اميرالمؤمنين عليه السلام و معرفت ايشان،كه معرفتشان همان عبوديت است.»
در روايت سوم: «الصراط صراطان صراط في الدنيا و صراط في الآخرة»
صراط در آخرت همان پلى است كه شنيده ايم كه بايد از آن عبور كرد. اما صراط في الدنيا همان امام مفترض الطاعة است و لذا اگر مي خواهيد از آن به راحتى عبور كنيد راهش اين است كه به صراطى كه در دنيا است مو به مو عمل كنيد هر چقدر آن جا كم گذاشتيد در پل صراط پايتان مي لغزد.
در هر حركتى سه چيز داريم: 
١-متحرك ٢-مقصد حركت ٣-مسير حركت
مثلا حركت ما به كربلا در اين صيرورت و سفر از خودمان به خدا
مبدا ما هستيم، متحرك هم خودمان هستيم و مقصد هم كه خداوند است. مسير چيست؟
از قرآن بدست مى آيد كه مسير حركت هم چيزى خارج از وجود ما نيست چرا كه اين حركت، حركت مكانى كه نيست و حركت جوهرى است و لذا خداوند در سوره مائدة آيه ٥ مي فرمايد مواظب خودتان باشيد جان خودتان را فراموش نكنيد و علامه طباطبايى در تفسيرشان اشاره مي كنند كه منظور اين است كه: اگر اين كارى كه من مي گويم انجام دهيد هيچ وقت گمراه نمي شويد يعنى راه ما، خودمان هستيم واقعا هر كدام از انسان ها يك سبيل هستند به سوى خدا، پس راه خود نفس و جان ما است.
كسانى كه همه رفتارشان درست است اين ها مي شوند صراط مستقيم. كه مصداق اكملش اهل بيت عليهم السلام هستند و بقيه به ميزان هماهنگى با اين افراد مي توانند در مسير صراط مستقيم قرار بگيرند و لذاست كه اگر كسى واقعا از روى هدايت جويى به قرآن پناه ببرد. قرآن دست او را در دست امام مفترض الطاعة قرار مي دهد كه آن زمان ثقل اكبر در كنار ثقل اصغر قرار مي گيرد!
و اين كه مي بينيم مرحوم آقاى قاضى مي فرمايند الطاف خداوند به من يا در حال تلاوت قرآن بوده است يا زيارت سيد الشهداء عليه السلام از همين باب است.
انشاالله خداوند متعال توفيق ثابت قدم ماندن در صراط مستقيم را به همه ما عنايت بفرمايد.

پایان