چکیده مقاله:

حق شفعه در فقه امامیه و عامه در صورت محقق شدن شرایط آن، برای شفیع ثابت است. اما در مورد یکی از شرایط اعمال این حق که فوریت یا تراخی باشد، در هر دو فرقه اختلاف نظر هایی وجود دارد. از آن جهت که در این خصوص تحقیق مستقل و یکپارچه ای صورت نگرفته است، پرسش از فوری یا غیر فوری بودن حق شفعه نیازمند بررسی ادله و اقوال مختلف پیرامون این مسئله می باشد. در این میان مراجعه به آثار علامه حلی(ره) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که از طرفی ایشان با احاطه بر نظرات مختلف فقهای شیعه و اهل تسنن آن ها را جمع آوری نموده اند و از سوی دیگر تعداد بالای آثار فقهی ایشان باعث بررسی دقیق تر و همه جانبه‌تر نسبت به مسئله می گردد. این تحقیق با هدف پی بردن به اصل اشتراط فوریت و حدود و ثغور آن نگاشته شده است. نیل به این مقصد در سایه بررسی و تبیین علل اشتراط و عدم اشتراط، با گردآوری داده های کتابخانه امکان‌پذیر است. و نتیجه آن تبیین اشتراط یا عدم اشتراط فوریت در نگاه علامه حلی(ره) است.