چکیده مقاله:

حمل و قیاس نیز مانند سماع از اهم مطالب علم نحو است و به شهادت نحات، منکر آن در واقع منکر تمام علم نحو است. اما از جهتی در این میان اختلافاتی در مورد شروط صحت حمل صورت گرفته و از جهتی دیگر نیز عده ای با حمله به آن، آن را مبنی بر عللی واهی می دانند که اصالتی در نزد ارتکاز عرب فصیح ندارد. در این پژوهش در ابتداء با بررسی معنای حمل در نزد نحات و همچنین شروط مذکوره قضاوتی در مورد شروط صحیح صورت گرفته و در نهایت اطراد به عنوان شرط وجوبی ثابت شده است. بعد از آن نیز با بررسی شبهات وارده از سوی منکرین حمل و قیاس، صحت و اصالت آن در نزد عرب فصیح اثبات شده و همچنین در پایان پژوهش نیز به ذوقی و نه اعتباری بودن حمل اشاره شده است.